| |
Категория: Armenian Travel Guid |
Новость от: Admin | 29.11.2019, 11:04
Որտեղ էին նախագահ Բ. Վիլսոնի և Անտանտի զորքերը, երբ 1920թ. նոյեմբերին 11-րդ Կարմիր բանակը թուրքերից ազատագրեց Հայաստանի Շիրակը և Լոռին
Դաշտն Արարատի սեղանն իմ սինին Վայ հայերին, եթե նրանք
Սևանն իմ գինին լուրթ ամպերի մեջ, Երբևիցե ներքաշվեն եվրոպական
Բաժակը խփեմ Արարատ Սարին, քաղաքականության մեջ, շատ ավելի լավ
Կենացդ խմեմ Ռուս ժողովուրդ: կլինի նրանց համար, եթե Հայաստանի անունը
Հովհ. Շիրազ չշոշափվի եվրոպական որևէ դիվանագետի կողմից:
Ֆ. Նանսեն
Երբ մոռանում ես անցյալը, ներկան դառնում է աճպարարություն
Հայաստանի ղեկավարության հետ հանդիպումից հետո Բաքու մեկնելիս ՌԴ զինված ուժերի նախարար՝ Շայգուն հայտարարեց, որ Հայաստանը անդրկովկասում ռուսական դաշնության առանցքային ռազմական գործընկերն է, եթե Ադրբեջանը և Թուրքիան Հայաստանի նկատմամբ որևէ ոտնձգություն անեն, Ռուսաստանի Դաշնությունը կիրականացնի Հայաստանի հետ համատեղ՝ պայմանագրի պարտավորությունները: Մահվան դողը պատեց մեր արտաքին թշնամի՝ Կրտսեր Ալիևին, Էրդողանը Ամերիկայի ոտքերն ընկնելու ծրագիր մշակեց: Իսկ Գյումրու ռուսական N102 ռազմաբազան նորացնելը և ընդլայնելը՝ դա ռուսական արջի շառաչուն ապտակն էր եվրոպական “Եվրոպական կուսակցություն” ղեկավարների Տ. Խզմալյանին, Կ. Ռուբինյանին ու հակառուս թշվառներին, որոնք սրտաբանների դռների թակեցին, ուղեղի կաթվածով հիվանդանոց տեղափոխվեց բնության թյուրիմացության Սուտլիկ որսկան Սեֆիլյանը: Խելագարության տենդի մեջ հայտնվեց Պուտինի առջև դուռը փակել երազող, խեղկատակ՝ Դանիել Իոննիսյանը, Սորորսի գարշապարը լիզելով իրեն և գործընկերների համար փրկությա ճանապարհ է փնտրում: Այդպես էլ մեր քաղաքական տհասները և ներքին թշնամիները չհասկացան, որ ռուս զինվորի ոտքը հասել է Պարսից ծոց, Գյումրու ռուսական ռազմաբազան այսօր մեզ է պետք որպես զսպաշապիկ՝ Թուրքիայի և Ադրբեջանի համար: Հարգելի ընթերցող, հանրահայտ իրողություն է, որ բոլոր ժամանակների և տնտեսական ֆորմացիաներու իշխել է ուժը, ծնել է իրավունք և դարձել պարտադրանք: Հայաստանի աշխարհագրական դիրքը և պատմության դասը մեր նկատմամբ մի անբեկանելի որոշում է կայացրել, ապրել համաթուրքական շրջափակման մեջ, որը հրամայական պահանջ է մեր երկրի անվտանգության համար, միշտ լինել Ռուսաստանի դաշնության հետ հավասարը-հավասարի, անկախ այն բանից, թե ինչ գույն ունի ՌԴ դրոշը: Ռուսները միշտ էլ օգնել են մեզ ամենաօրհասական պահերին: Մեր քաղաքական թշվառները որպեսզի հասկանան: Ուզում եմ մի փոքրիկ էքսկուրս կատարենք անցյալից: Նախ պատմական արխիվից հանենք ու ժամանակավոր "հարություն" տանք տխրահռչակ եվրոպական մի խումբ գործող անձանց և փորձեն դիտարկել նրանց գործունեությունը մեր օրերի համայնապատկերում: Ճիշտ են ասում՝ պատմությունը կրկնվում է ամենաքիչը երկու անգամ, մի անգամ որպես ողբերգություն, երկրորդ անգամ՝ որպես ֆարս: Հանրահայը պատմական փաստ է, թե ինչ դեր է խաղացել ֆրանսիայի “Մեծ Արևելք” միասնական օթյակը Հայոց ցեղասպանությունը կազմակերպելու հարցում: Բայց 102 տարի հետո 2017թ. ներկայիս Օթյակի ղեկավար՝ Քրիստոֆ Հորբասը գալիս է Հայաստան, բարձրանում է Ծիծենակաբերդ՝ ծաղկեպսակ դնելու, սակայն նրա նպատակը Հայաստանում Օթյակի մասնաճյուղ կազմակերպելն էր: 1914թ. Թուրքիայում Գերմանիայի դեսպան Վանգեն Հայմը դեսպանատանը հայ պաշտոնյային ասել է. “Մենք՝ գերմանացիներս, ատում ենք հայերին”, նման վերաբերմունքը նա պատճառաբանել է այն իրողությամբ, թե “հայերը ռուսասեր են և իրենց հայրենի բարձրավանդակում ծառայում են ռուսների առաջխաղացմանը և այդ միջոցով հայերը ձգտում են ինքնություն պետության”, պարոն դեսպանը նաև եզրակացնում է՝ Հայաստանը ցցված է Գերմանիայի քաղաքական և տնտեսական ծավալման ճանապարհին, այդ իսկ պատճառով՝ հայը պետք է անհետանա և մեջտեղից վերանա: 1918թ., երբ մեր նորսատեղծ Հայաստանը ընդամենը 5 ամսական էր, անգլիացիները մտան Հայաստան՝ մեր պետական այրերը աղ ու հացով նրանց դիմավորեցին: Նրանց նպատակն էր տիրանալ Ալավերդու պղնձին և Բաքվի նավթին: Անմիջապես Ղարաբաղը անջատեցին Հայաստանից և թուրք գործակալ, ազգությամբ քուրդ Սուլթանովին նշանակեցին Ղարաբաղի գուբերնատոր, Խատիսյանի և անգլիական գեներալ Ռոքերի զրույցից պարզվեց, որ անգլիացիներն ուզում են Հայաստանում գաղութային ռեժի մտցնել: Անգլիացիների հեռանալուց հետո 1919թ. Հայաստան մտան ամերիկացիները՝ Բ. Վիլսոնը գեներալ Հարթարդին նշանակեց Հայաստանում Անտանտի պետությունների ներկայացուցիչ և ստեղծեց հանձնաժողով, որը աշխատում էր "Ամերիկյան զինվորական առաքելությունը Հայաստանում" անվան տակ: Գեներալ Հարբորդի և Մուստաֆա Քեմալի հանդիպումից պարզ դարձավ, որ ամերիկացիները շահագրգռված չեն, որ Հայաստանը դառնա ինքնուրույն պետություն, Վիլսոնը չկարողացավ անգամ ամրիկյան Սենատում հայկական մանդատի հարցը լուծել: 1920 թ. նոյեմբերին Հայաստանի ռազմաքաղաքական, սոցիալ- տնտեսական գործունեության բոլոր աղբյուրները ցամաքել էին: Դաշնակները վախենալով, որ պետությունը վերջնականապես կկործանեն, իշխանությունը հանձնեցին բոլշևիկներին, Ալեքսանդրապոլի խայտառակ դաշնագրով 9,5 հ. քկմ կոմունիստները հետո այն դարձրեցին 29,8 հ. քկմ: 11-րդ բանակը Կիրովի, Օրջանիկիձեի և Միկոյանի գլխավորությամբ՝ առաջին հերթին թուրքերից մաքրեցին Շիրակի սարահարթը, որոնք 2 ամսից ավել ներխուժել էին Հայաստան, բռնաբարել էին 5 հազար անչափահաս և 10 հազար մարդ վարակվել էր վենարական հիվանդությամբ:
Հայաստանի օրհասական պահին, որտեղ էին Բ. Վիլսոնի և Անտանտի բանակները: Հայոց ցեղասպանությունից անցել է 104 տարի, սակայն ԱՄՆ-ի վարած քաղաքականության մեջ ոչինչ չի փոխվել, ամեն գնով պահպանելու իրենց շահը: Օրերս Ամերիկյան Կոնգրեսի ներկայացուցիչների պալատը ընդունեց Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչելու բանաձևը, այդ խնդիրը ամենևին էլ հայասիրական հայամետ հայացքներ չեն, այլ քաղաքական շահն է՝ կապված Թուրքիայի և Մերձավոր Արևելքի հետ: Այդ խաղում մենք սուբյեկտ չենք այլ օբյեկտ, խաղը մերը չի, մերը՝ ողբերգությունն է: Մեր ազգային ողբերգությունը ԱՄՆ դարձրել է զենք՝ Թուրքիային սպառնալու համար: Բանաձևոում հիշատակվում է Թուրքիայում ԱՄՆ-ի դեսպան Մոնգենթաուի և նախագահ Բ. Վիլսոնի մարդասիրական մոտեցումները: Ինչ մարդասիրության մասին է խոսքը, երբ Բ. Վիլսոնը նախագահ է ընտրվել 1913 թվականից մինչև 1921 թվականը (Եղեռնը տեղի է ունեցել 1915թ.), այն պարագայում, երբ դեսպան Մոնգենթաուն պարբերաբար զեկուցել է ամերիկյան կառավարությանը թուրքերի կողմից եղեռնի նախապատրաստման մասին: Այնտեղ չկար ամերիկյան շահը: Իսկ քաղաքական կիսագրագետ, տհաս Արա Պապյանը առաջարկում է Բ. Վիլսոնի արձանը կանգնեցնել Երևանում, հարցնենք այդ տհաս Արա Պապյանին՝ նրա որ արարքի համար, ավելի ճիշտ կլինի դեսպան Մոնգենթաուի արձանը կանգնեցնել: Ի տարբերություն Վիլսոնի, նրա մոտ մարդասիրական զգացումները շատ ավելի բարձր են եղել: Ինչ ջանք էլ գործադրենք՝ Սորոսի կանաչ դոլարներից մի քանի միլիարդներ ծախսեք, չի հաջողվի Հայաստանում հակառուսական գաղափարներ արմատավորել և ձեր մտածերակերպով ու ազգային պատմությունից անտեղյակ տգետ հոգեխախտները դարձել են ճակատագրական հիվանդագին մանրեներ՝ հայ և ռուս ժողովուրդների մարմնի վրա, որը չնչին է ինչպես Արարատին նետած քարը: Հասկացեք, բնության թյուրիմացություններ, սա Հայաստանն է, իսկ մենք հայկական յուրահատուկ գենի կրողը: Գեն, որն օտարը, պարտադրվածը դատապարտելի է, ի վերջո անբարոյականը դուրս շպրտելու և ինքնամաքրվելու մեծ կարողություն ունի:
Սորոսի Հայաստանյան գործակալ, ազգադավի դասական օրինակ է՝ անվերջ սողալով, հիմար խողկատակի պես լիզում են Սորոսի գարշապարը, նրա կանաչ դոլարների հմայքից դառնում ստորաքարշ լակեյ, բարոյականությունից զուրկ, ստոր, քայլող աղբակույտ, հիվանդ հոգեխախտ ազգայնամոլներ են, ձեր գիտակցությունը ծնվում է կրքերի, զգացմունքների և այդօրինակ հատկանիշներից և ի վիճակի չեն ըմբռնելու ձեզ բաժին հասած դժբախտությունների պատճառները և կարող են ոչնչանալ ձեր կողմից չգիտակցված չարիքներից: Արևմտյան, եվրոպական ձեր գաղափարներով՝ դուք շատ նման եք այն դասական նկարին "Ավանակը վազում է իր ճակատից կախված գազարի ետևից":
Գեղամ Գալստյան
Հայ կոմունիստ
|
|
Недвижимость в Армении